W periodykach naukowych - magazyn Style ;) - opublikowano ostatnio wyniki wieloletnich badań na temat fizjologii snu. Pokuszę się, jeśli Państwo pozwolą, o przytoczenie kilku najważniejszych faktów...
Po pierwsze:
najlepszym środkiem na bezsenność jest świadomość, że za chwilę trzeba wstać,
Po drugie:
ten, kto najbardziej chrapie, zasypia zawsze pierwszy
A po trzecie:
nic nie powstrzyma kota, który uznał, że czas już najwyższy na śniadanie
wtorek, 31 marca 2009
piątek, 6 marca 2009
wtorek, 3 marca 2009
jak przetrwac w czasach feminizmu...
...czyli skąd się biorą dżentelmeni...
- Proszę Pana... ja byłam pierwsza! - dziesięcioletnia dziewczynka wskakuje na jedyne wolne miejsce, odpychając z wielką determinacją kolegę z klasy. Najwyrazniej upatrzył sobie to samo siedzisko.
- Ja zobaczyłem je pierwszy! - wrzeszczy dzieciak z furią nie zamierzając poddac się bez walki. Patrzy z nadzieją na nauczyciela.
Szczupły mężczyzna bezskutecznie próbuje zapanowac nad lawiną kolorowych czapek i kurtek, która wdarła sie z pomrukiem do autobusu, i wypełniła szczelnie każdą szpare.
"Dlaczego ja to wogóle robie? Taka charówa. I za co? Za te psie pieniądze?"
Z poczuciem niespełnienia na umęczonej twarzy patrzy przepraszająco na najbliższego pasażera. Pani w brązowym płaszczu unosi z dezaprobatą oczy ku niebiosom, żałując, ze nie wsiadła we wcześniejszy autobus.
- Proszę pana, proszę pana. To moje miejsce!- świdruje w uszach cienki głosik. Nauczyciel odwraca sie w strone, skąd dochodzi i rozbieganym wzrokiem usiłuje ogarnąc sytuacje. Na jego twarzy pojawia sie wyraz jeszcze wiekszej rezygnacji:
- Jasiu, bądź dżentelmenem - wzdycha ciężko - ustąp jej... Była szybsza.
...
i co Wy na to, Drogie Panie? ;)
- Proszę Pana... ja byłam pierwsza! - dziesięcioletnia dziewczynka wskakuje na jedyne wolne miejsce, odpychając z wielką determinacją kolegę z klasy. Najwyrazniej upatrzył sobie to samo siedzisko.
- Ja zobaczyłem je pierwszy! - wrzeszczy dzieciak z furią nie zamierzając poddac się bez walki. Patrzy z nadzieją na nauczyciela.
Szczupły mężczyzna bezskutecznie próbuje zapanowac nad lawiną kolorowych czapek i kurtek, która wdarła sie z pomrukiem do autobusu, i wypełniła szczelnie każdą szpare.
"Dlaczego ja to wogóle robie? Taka charówa. I za co? Za te psie pieniądze?"
Z poczuciem niespełnienia na umęczonej twarzy patrzy przepraszająco na najbliższego pasażera. Pani w brązowym płaszczu unosi z dezaprobatą oczy ku niebiosom, żałując, ze nie wsiadła we wcześniejszy autobus.
- Proszę pana, proszę pana. To moje miejsce!- świdruje w uszach cienki głosik. Nauczyciel odwraca sie w strone, skąd dochodzi i rozbieganym wzrokiem usiłuje ogarnąc sytuacje. Na jego twarzy pojawia sie wyraz jeszcze wiekszej rezygnacji:
- Jasiu, bądź dżentelmenem - wzdycha ciężko - ustąp jej... Była szybsza.
...
i co Wy na to, Drogie Panie? ;)
Subskrybuj:
Posty (Atom)
